Επιμόρφωση των στελεχών των υπηρεσιών Συντονισμού στα ετήσια σχέδια δράσης και στις τομεακές και οριζόντιες δράσεις της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού

Abstract

Με τη θέσπιση του Ν. 4622/2019 για το Επιτελικό Κράτος, επιχειρείται μια σημαντική τομή στη λειτουργία του ελληνικού κράτους, καθώς όχι μόνο κωδικοποιείται σε ένα ενιαίο νομοθέτημα το σύνολο των διατάξεων που διέπουν την οργάνωση, την λειτουργία και την διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας διοίκησης, αλλά και επέρχεται μια σειρά από θεσμικές τομές που αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν τις αναγκαίες συνθήκες για την αποτελεσματική λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ανεξαρτήτως πολιτικών εναλλαγών, στη βάση των καλύτερων διεθνών πρακτικών. Με τον τρόπο αυτόν, συγκροτείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα σύγχρονο εγχειρίδιο διακυβέρνησης που στηρίζεται στην διάκριση των οργάνων του κράτους και στην τυποποίηση των διαδικασιών του δημοσίου (Αιτιολογική Έκθεση Ν. 4622/2019), καθώς περιλαμβάνει συγκεκριμένες διαδικασίες ως προς την νομοπαρασκευή σχεδίων νόμων και κανονιστικών πράξεων, με τις οποίες ο Ν. 4622/2019 εφοδιάζει την εκτελεστική λειτουργία (Γεραπετρίτης, 2020). Ο Ν. 4622/2019 στοχεύει, δηλαδή, στο να επιφέρει μια θεμελιώδη αλλαγή παραδείγματος τόσο ως προς τον προγραμματισμό του κυβερνητικού έργου, όσο και ως προς τη νομοπαρασκευαστική διαδικασία, καθώς δεν περιορίζεται στη θέσπιση ουσιαστικών κανόνων, αλλά δίνει έμφαση ιδίως στις αναγκαίες διαδικασίες για την εξασφάλιση της τήρησής τους. Σύμφωνα με τη νομοθετική σύλληψη, σε ό,τι αφορά τον κυβερνητικό προγραμματισμό, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν αναπτύσσονται στο κενό, ούτε αποτελούν πρόσκαιρες, ή, μεμονωμένες επιλογές μελών της Κυβέρνησης υπό την πίεση των αναγκών της καθημερινότητας, αλλά σχεδιάζονται και ιεραρχούνται σε ετήσια βάση (Γεραπετρίτης, 2020). Στο πλαίσιο αυτό, ενισχύεται ο κομβικός ρόλος του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο από όργανο νομιμοποίησης προειλημμένων αποφάσεων αποκαθίσταται ως καίριο forum παραγωγής πολιτικής με συλλογικές διαδικασίες, με οργανόγραμμα και με πρόγραμμα, το οποίο λειτουργεί στο πλαίσιο της κυβέρνησης (Δραμαλιώτη, 2021), ενώ ο εφαρμοστικός βραχίονας του κυβερνητικού έργου, ήτοι η Δημόσια Διοίκηση, οριοθετείται για πρώτη φορά με αναλυτικό και σαφή τρόπο τόσο σε επίπεδο δομών, όσο και σε επίπεδο αποστολής και γενικών αρχών λειτουργίας (Αιτιολογική Έκθεση Ν. 4622/2019). Συνοπτικά, η κυρίαρχη λογική του νόμου για το Επιτελικό Κράτος είναι η θέσπιση ενός ορθολογικού συστήματος προγραμματισμού, συντονισμού και παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου, στο οποίο συμμετέχουν τα διάφορα επίπεδα κυβερνητικής και διοικητικής ιεραρχίας. Η καρδιά του νέου συστήματος είναι η Προεδρία της Κυβέρνησης (ΠτΚ), με κύρια ευθύνη τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, την υποστήριξη της λειτουργίας του Υπουργικού Συμβουλίου και τη διασφάλιση της καλής νομοθέτησης (Χριστοφιλοπούλου, 2021).